ΑριστέαΤο καθιστικό ήταν άδειο. Ο Γιάννης είχε φύγει. Κάθισα στον καναπέ, κουλουριάζοντας το σώμα μου στη μια γωνιά. Το μυαλό μου έμενε ακίνητο, λιμνασμένο. Προσπάθησα να σκεφτώ νοερά πού ήσουν. Σε φαντάστηκα να μπαίνεις στο μικρό διαμέρισμα και να σε υποδέχεται εκείνη. Εγώ ήμουν μόνο ένα τρελό πάθο..