Ντάλα μεσημέριστα ίδια βραχώδη πλανιέμαι μέρηΑνέκαθεν το παρόν μουσταματημένος χρόνος σ' ένα ρολόι τσέπηςΝτάλα μεσημέριπυρακτωμένη πέτρα, ακριβό τ' αγέρι,κι απ' της μνήμης την χαράδραπου 'ναι πάντα καλοκαίρικόβω δρόμοστο μονοπάτι φθάνω πρώτοςπριν μου στήσει η φαντασία ενέδραεδώ που στη βροχή σφυρίζο..