"Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιοςΠου με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρόςKαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέραςKι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδεςEκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικουKαι μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερόΠου όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάρα..
ΤΡΙΤΗ, 7 Βρήκα μια μικρή εκκλησία όλο τρεχούμενα νερά και την κρέμασα στον τοίχο. Τα μανουάλια της είναι πήλινα και μοιάζουν με τα δάχτυλά μου όταν γράφω. Από το πώς αστράφτουν τα τζάμια καταλαβαίνω αν πέρασε άγγελος. Και συχνά κάθομαι τ' απογέματα έξω στο πεζούλι και κρατιέμαι στις κακοκαιρίες όπως..
Μ. Ν.: Περπατώ μες στ' αγκάθια μες στα σκοτεινάσ' αυτά που 'ναι να γίνουν και στ' αλλοτινάκι έχω για μόνο μου όπλο μόνη μου άμυνατα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα.Α.: Παντού την είδα. Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο κενό. Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου. Να περπατάει στο δρόμο με φαρδ..
Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτηπου τα χείλη ακόμη στον πηλόδοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμουΑίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοίΠανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσαγάζες αιθέρος τις αλεύκαντεςκάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικεςΕκεί μόνος αντίκρισατον κόσμοκλαίγοντας ..