. . . Και είσαι η μοναδική μου συντροφιά σ’ έναν ακόμα μοναχικό Αύγουστο μέσα στην Αθήνα. . . Εσύ, η τελευταία λυγερή άνοιξη, η μοναδική, η πιο τρυφερή, δε γνώριζες ούτε τους φραγμούς, ούτε τις προσαρμογές, με τις όποιες διανοητικές τεκμηριώσεις, το μοναδικό πράγμα που δεν καταλάβαινες ήταν η μοναξι..