"Είμαι πλούσιος" είπε [ο Σόμερσετ Μομ] "και μου φαίνεται ότι χρειάζομαι κάποιου είδους προστασία. Ειδικά στην ηλικία μου. Μπορεί να με απαγάγουν. Ή να με εκβιάσουν ξανά. Και πάντα υπάρχουν οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες στην πύλη, που θέλουν να τους υπογράψω κάποιο βιβλίο. Δεν μπορείς να φανταστείς. Αν ήσουν όμως ο σύμβουλος ασφαλείας μου, χερ Βολφ, τότε θα ένιωθα πολύ πιο ασφαλής. Και όχι μόνο εγώ. Και όχι μόνο εγώ. Και οι καλεσμένοι μου επίσης. Κατά καιρούς έρχονται να μείνουν εδώ, μερικοί πολύ διάσημοι άνθρωποι. Πολύ διάσημοι και συχνά ακόμη πιο πλούσιοι από μένα. Τσάρλι Τσάπλιν, Τζέρι Ζίπκιν, η Βασίλισσα της Ισπανίας. Έπειτα είναι και η συλλογή έργων τέχνης. Όπως χωρίς αμφιβολία θα έχεις παρατηρήσει, έχω πίνακες του Γκογκέν, του Ματίς, του Πικάσο, του Τουλούζ-Λοτρέκ, του Μπονάρ, του Μονέ, του Ουτριλό. Αυτό που λείπει από το σπίτι είναι ένας άντρας με όπλο".
Γαλλική Ριβιέρα, 1956
Ο Μπέρνι Γκούντερ δουλεύει με ψευδώνυμο σε ξενοδοχείο και προσπαθεί να μείνει μακριά από φασαρίες. Παίζει μπριτζ και συνδέεται φιλικά με τον διάσημο συγγραφέα Σόμερσετ Μομ, που επίσης ζει στην Κυανή Ακτή.
Στην υπέροχη βίλα του, ο Μομ αναφέρει στον Μπέρνι την ύπαρξη μιας ενοχοποιητικής φωτογραφίας: δείχνει τον Μομ ανάμεσα σε ένα γκρουπ γυμνών αντρών δίπλα σε μια πισίνα - ένας από αυτούς είναι ο διαβόητος κατάσκοπος Γκάι Μπέρτζες, ο οποίος αυτομόλησε πρόσφατα στη Μόσχα μαζί με τον Ντόναλντ Μακλίν.
Το παρελθόν χτυπά την πόρτα του Μπέρνι. Τη φωτογραφία έχει στην κατοχή του ένας παλιός του γνώριμος, ο Χάρολντ Χένιχ, πρώην λοχαγός στις υπηρεσίες ασφαλείας των ναζί και αδίστακτος εκβιαστής, ο οποίος ευθύνεται για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων το 1945, μεταξύ αυτών και της γυναίκας που αγαπούσε ο Μπέρνι.
Ο Χένιχ απαιτεί από τον Μομ πενήντα χιλιάδες δολάρια για να του επιστρέψει τη φωτογραφία. Όταν ο συγγραφέας προτείνει στον Μπέρνι να αναλάβει την υπόθεση, εκείνος στην αρχή διστάζει.
Όμως νοσταλγεί τη δουλειά του ντετέκτιβ και θέλει επίσης να πάρει πίσω το αίμα του από τον Χένιχ.
