Σε πρώτο επίπεδο, οι άξονες των «Κοσμογραφημάτων» είναι περίπου φανεροί: Η περιγραφή των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων, γύρω από το Σύμπαν και την εξέλιξή του, και η σύνδεσή τους με τα προαιώνια ερωτήματα του ανθρώπου, τα θέματα παιδείας και του πολιτισμού, που συνιστούν τη σταθερή αγωνία του συγγραφέα, τέλος, κάποιες «πολιτικές», με την ευρύτερη έννοια, απόψεις, και η προσπάθεια να ιδωθεί το παρόν και το μέλλον, το Ελληνικό, με μια ματιά άλλη. Υπάρχει όμως και ένα άλλο επίπεδο, στο οποίο κινούνται τα «Κοσμογραφήματα». Ο συγγραφέας έχει την υποψία ότι, όπως σε όλες τις πράξεις ή τις σκέψεις της ζωής, είναι ο εσώτερος εαυτός του, γνωστός και ταυτόχρονα ανεξερεύνητος, νηφάλιος και ωστόσο κάπου της παραφοράς, ορθολογιστής αλλά και έτοιμος να παραδοθεί στη γοητεία των μυστικών φωνών - είναι αυτός, ο πολύπλοκος και αντιφατικός εαυτός, που ψιθυρίζει πίσω από τα κείμενα ή προσπαθεί να καλύψει τις λέξεις. Αυτό που ελπίζω είναι ότι ο αναγνώστης, ο καλός και ευγενικός αναγνώστης των «Κοσμογραφημάτων», τα νεύματα αυτά και τους ψιθυρισμούς θα αναγνωρίσει ως δικά του ότι κάπου και το δικό του εσώτερο άγαλμα απηχούν. Τότε η χειραψία του με τον συγγραφέα δεν θα είναι πια στα σκοτεινά, αλλά κάτω από το φως των άστρων και με μια αίσθηση διαφορετική του Κόσμου.
296 ΣΕΛΙΔΕΣ
ΠΟΛΙΣ
