...Το μαγνητοφωνάκι αυτό με ακολουθεί χρόνια τώρα, το παίρνω μαζί μου παντού, ο ίδιος ο μπαμπάς μου το έφερε κάποτε που ήμουν πολύ άρρωστος, όταν ήμουν ακόμα μικρός. Ο μπαμπάς καθόταν τότε συνεχώς μαζί μου, γιατί η μαμά δούλευε για να μας συντηρεί, και άκουγε τις ιστορίες που διηγιόμουν στον εαυτό μου και απορούσε και με ρωτούσε από που μου έρχονται όλες αυτές οι ωραίες ιστορίες. Κι εγώ του έλεγα , από το κεφάλι μου, και εκείνος έλεγε ,ναι, αλλά από που έρχονται στο κεφάλι σου , κι εγώ του απαντούσα ότι εκείνος ξέρει, εκείνος τις βάζει εκεί, και μου έλεγε μακάρι και με αγκάλιαζε σφιχτά με τα μυώδη μπράτσα του, γιατί τότε έκανε γυμναστική κι όταν δεν τον έβλεπε κανείς στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη προφίλ κι εξέταζε αν έχει μεγαλώσει η κοιλιά του. Είχε δε ένα εργαλείο που έμοιαζε με πένσα και με αυτό μετρούσε το λίπος στη μέση του και στην πίσω πλευρά του μπράτσου του και η γυμναστική ήταν για αυτόν σαν πόλεμος εναντίον κάποιου και καθώς με αγκάλιαζε σφιχτά μου έλεγε πολλές φορές, παιδί μου, παιδί μου, είσαι σπουδαίος, κι εγλω τον ρωτούσα γιατί κι εκείνος με έσπρωχνε λίγο πιο κει, με χάιδευε στο κεφάλι κι απλώς έλεγε, είσαι κάτι το ιδιαίτερο. Και τότε μου έφερε αυτό το μαγνητοφωνάκι, MY FIRST SONY, Γιατί έτσι γράφει στο κουτί...
470 σελίδες
