Η πρώτη βάσις του βιβλίου τούτου ετέθη κατά το έτος 1901, ότε και εξεδόθη ελληνιστί εις δύο συνεχείς εκδόσεις. Τότε έφερε τον τίτλον "Αι δύο Διαθήκαι", η δε "Σιδηρά Διαθήκη", ήτο το δεύτερον μέρος. Το πρώτον μέρος απετέλει η "Χρυσή Διαθήκη", η οποία περιείχε γνώμας και σκέψεις, που είχα την πρόνοιαν να τας αναγνωρίσω από τότε ως αχρήστους, και τας εκληροδοτούσα εις τον Πετεινόν μου. Ήτο ο υπεύθυνος δι' όλας εκείνας τας σκέψεις, όπως και κάθε πετεινός, που έχει ο άνθρωπος μέσα του και συμβολίζει την σκέψιν, νομίζει πως θα κατακτήση τον κόσμον, και του φαίνονται όλα ποιητικά, ωραία, εύληπτα.
Όμως επήρχετο κατόπιν η "Σιδηρά Διαθήκη", όπου ο Πετεινός επέστρεφε γνώστης της ζωής, αλλά συντριμμένος, και κηρύττων ότι ο άνθρωπος ακολουθεί αδιόρθωτος αιώνιον δρόμον, εις τον οποίον κανένα βιβλίο δεν κατόρθωσε να παρεντεθεί ως οδόφραγμα. Όπως μάλιστα απεδείχθη εκ των υστέρων, το βιβλίο και η γνώσις μετεβλήθησαν εις ταχύτατον και καταχθόνιον όχημα δια να μεταφέρει τον άνθρωπο γρηγορότερα προς τον μηραίο κρημνόν.
264 ΣΕΛΙΔΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
