ΟΙ ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ υποκειμενικοί λόγοι που οδήγησαν στη συγκρότηση αυτής της ανθολογίας ελπίζουμε να μην της αφαιρούν -όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν- την πληρότητα και την αντικειμενικότητά της. Αναρωτιόταν κάποτε ο Παντελής Μπουκάλας πώς είναι δυνατόν ο σημερινός κόσμος με την ασυνειδησία του να προεξοφλεί τη μορφή του μέλλοντος, "αφού τα παιδιά μας είμαστε εμείς". Ο λόγος αυτός, μαζί μ' εκείνον του Γ. Π. Σαββίδη, σε φίλο που θλιβόταν για το θάνατο του πατέρα του, "μην κλαις, σε λίγο καιρό θα καταλάβεις πως ο πατέρας σου είσαι εσύ", φώτισαν την έννοια και τη μορφή του "Πατέρα" μ' έναν τρόπο που η ποιητική τεκμηρίωσή της να επουλώνει, έστω και ελάχιστα, τα τραύματα για την αποχώρησή του. Το πιστοποιεί το σύνολο, σχεδόν, των ποιημάτων αυτής της ανθολογίας, καθώς το πρόσωπο του πατέρα παίρνει τις αναντικατάστατες διαστάσεις του όταν δεν υπάρχει πια.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, ένα κείμενο γραμμένο σε πολύ οδυνηρές προσωπικές ώρες, θεωρήσαμε πως θα μπορούσε να υπογραφεί από τους ποιητές που ανθολογούνται, καθώς ο τίτλος του, "Εγκώμια για τον πατέρα", εκφράζει το πνεύμα της παρούσας ανθολογίας σχεδόν στην ολότητά της. Το παραθέτουμε, δίκην μνημόσυνου, τόσο για τους πατέρες που έχουν αποχωρήσει, όσο και για κείνους που, παιδιά σήμερα, ως πατέρες θα ζήσουν και ως πατέρες κάποτε θα ανακληθούν.
232 ΣΕΛΙΔΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
