ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΗΣΤΟΣ Δ. ΛΑΖΟΣ

Στη σημερινή εποχή, που τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα βρίσκονται σε μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη, το να μιλούμε για τηλεπικοινωνίες στην αρχαία Ελλάδα ακούγεται πολύ περίεργα... αφού βέβαια οι αρχαίοι δεν γνώριζαν το τηλέφωνο. Ή μήπως το γνώριζαν; Μήπως είχαν αναπτύξει τις οπτικές τηλεπικοινωνίες και είχαν εφεύρει το πρωταρχικό σύστημα μορς; Χρησιμοποιούσαν μηχανισμούς και όργανα τηλεπικοινωνίας; Η απάντηση είναι καταφατική. Γνώριζαν και μάλιστα πολλούς τρόπους και μεθόδους τηλεπικοινωνίας, μερικοί των οποίων είναι πρόγονοι σημερινών τηλεπικοινωνιακών συστημάτων. Ο αναγνώστης θα απορήσει με την εφευρετικότητα, την αμεσότητα και την ικανότητα αυτών των συστημάτων. Από τα ταχυδρομικά περιστέρια και τους έφιππους αγγελιαφόρους, τις φρυκτωρίες του Αγαμέμνονα και τα συστήματα φρυκτωριών του ελληνικού χώρου προχώρησαν στην εφεύρεση της ταχυγραφίας (στενογραφίας) και κωδικογραφίας, και στην εξέλιξη της πυρσείας (πρώτο σύστημα μορς) από το μνημονικό αλφάβητο του Αινεία προχώρησαν στον υδραυλικό τηλέγραφο, στο αναφορικό ρολόι του Κτησίβιου και τα μυστηριώδη "ωρολόγια τα ίδια κάμνοντα" του Λέοντα του Μαθηματικού στο Βυζάντιο. Επρόκειτο για μια εξέλιξη που ανακόπηκε βίαια και χρειάστηκαν 2.000 χρόνια για να επαναληφθεί. Οι τηλεπικοινωνίες των αρχαίων Ελλήνων αποτέλεσαν τις βάσεις της σημερινής εξέλιξης στον τομέα αυτό και προκαλούν το θαυμασμό μας. 

179 ΣΕΛΙΔΕΣ

ΑΙΟΛΟΣ