Μη δειλιάσετε, μη φοβηθήτε, αλλά πάρτε τα όπλα και χτυπάτε αλύπητα τον εχθρό! Έτσι ακούγεται σήμερα να φωνάζη ο Απόστολος. Μας καλεί σε πόλεμο όλους.
Σε πόλεμο; Θεός φυλάξοι! Θα πη κάποιος από τους ηλικιωμένους ακούγοντας τη λέξι πόλεμος, γιατί έχει πικρή πείρα του πολέμου. Μικρός ήταν, σχολείο πήγαινε, όταν χτύπησαν οι σειρήνες και είδε τα αεροπλάνα να πετούν, να ρίχνουν βόμβες και να σκοτώνουν ανθρώπους. Το σχολείο έκλεισε, Ο δάσκαλος επιστρατεύτηκε. Ο πατέρας του επίσης, και όλοι πήγαν στο μέτωπο. Αγωνία στο σπίτι· άραγε θα γυρίση ο πατέρας;… Με λαχτάρα περίμεναν κάθε μέρα τον ταχυδρομικό διανομέα, που ερχόταν στο χωριό για να μοιράση τα γράμματα. Όταν έπαιρναν γράμμα από τον πατέρα που ήταν στρατιώτης, κ’ έγραφε ότι εκεί ψηλά στα βουνά ο στρατός νικά και συνεχώς προχωρεί και καταλαμβάνει ελληνικά χωριά και πόλεις που ήταν σκλαβωμένες στον εχθρό, η χαρά του μικρού ήτανε μεγάλη. Ο πόλεμος εκείνος τελείωσε. Ο μικρός μεγάλωσε, έγινε νέος, και ενώ περίμενε ν’ αποκατασταθή κοινωνικώς, να παντρευτή, να κάνη οικογένεια και να ζήση σαν τίμιος οικογενειάρχης, ξαφνικά χτυπούν και πάλι οι σειρήνες και καλούν σε πόλεμο. Ο πατέρας του είνε τώρα πια γέρος και τον χρειάζεται για τις γεωργικές δουλειές. Αλλ’ ο νέος δεν μπορεί να μείνη· τον καλεί η πατρίδα. Και με δάκρυα στα μάτια αφήνει γέροντες γονείς και πηγαίνει στο μέτωπο. Σκληρός είνε ο πόλεμος. Τα βόλια πέφτουν χαλάζι. Τα βουνά σείονται. Τα κορμιά πέφτουν νεκρά σαν τα στάχυα που τα θερίζει το λεπίδι της θεριστικής μηχανής. Επί τέλους ο πόλεμος τελειώνει και πηγαίνει στο σπίτι του. Παντρεύεται, δημιουργεί οικογένεια, και βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν και να γίνωνται νέοι. Αλλά και πάλι σειρήνες ακούγονται· κι αυτός, που μικρό παιδί είδε τον πατέρα του να πηγαίνη στρατιώτης, κι όταν ήταν νέος πήγε κι ο ίδιος στρατιώτης,
κι όταν ήταν νέος πήγε κι ίδιος στρατιώτης, τώρα που πέρασαν τα χρόνια κι άρχισαν ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά και ήθελε κι αυτός υστέρα από τόσα βάσανα και περιπέτειες ν’ απολαύση μια ήσυχη ζωή, να κι ακούει να χτυπούν οι σειρήνες για τρίτη φορά. Πόλεμος! Και αυτός, που ξέρει από προσωπική πείρα τι σκληρό πράγμα είνε ο πόλεμος, βλέπει τώρα το παιδί του να πηγαίνη στον πόλεμο και η πατρική του καρδιά τρέμει και μόνο με τη σκέψι πως δεν θα το ξαναδή…
510 ΣΕΛΙΔΕΣ
