Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΡΝΣΤ ΦΙΣΕΡ

Ο Ερνστ Φίσερ, ο άνθρωπος που τιμούμε σήμερα τα 65 του χρόνια, είναι ένας από τους σκαπανείς της μαρξιστικής αισθητικής. Για να καταλάβουμε τη σημασία του ρόλου του, πρέπει να τον τοποθετήσουμε μέσα στις συζητήσεις που γίνονταν, εδώ και ένα τέταρτο αιώνος, ανάμεσα στους μαρξιστές πάνω στη φύση και τη λειτουργία μιας σοσιαλιστικής τέχνης.
Οι θεωρητικοί της μαρξιστικής αισθητικής χωρίζονται, ανάλογα με τις απόψεις τους σε δυο κατηγορίες. Η πρώτη διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Στάλιν. Εκφράστηκε κυρίως με τα κείμενα του Ζντάνοφ. Η αντίληψη αυτή εκφράστηκε με πιο συστηματική μορφή από τον Γκιόρχ Λούκατς που από την πιο εγελειανή του «θεωρία του μυθιστορήματος» που έγραψε στα νιάτα του, ως την τελευταία «Αισθητική» του, ανάπτυξε τις βασικές απόψεις (κατά τη γνώμη μου βασικά εσφαλμένες), στηρίζοντάς τες πάνω στην πλούσια και πλατιά του κουλτούρα. Το δραματικό έργο και οι θεωρητικές σκέψεις του Μπέρτολντ Μπρεχτ στη Γερμανία, και στη Γαλλία το ποιητικό και πεζό έργο του Αραγκόν, όπως και οι θεωρητικές του εργασίες, ενέπνευσαν έναν διαφορετικό προσανατολισμό στην μαρξιστική έρευνα, στον τομέα της αισθητικής. Ο Ερνστ Φίσερ είναι ο πιο λαμπρός αντιπρόσωπος αυτού του ρεύματος. Στο βιβλίο του «Η αναγκαιότητα της τέχνης» έκθεσε τις κύριες ιδέες του. 

286 ΣΕΛΙΔΕΣ

ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ