"Δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή" σκέφτομαι καμιά φορά. "Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος μπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο".
Ο Ορχάν Παμούκ αφηγείται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Η αφήγηση ξεκινά από τη στιγμή που ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως "εγώ", μιλά για την οικογένειά του, αναζητά την πηγή της ευτυχίας και της δυστυχίας στα στενά της Ιστανμπούλ και στα υπέροχα νερά του Βοσπόρου, στρέφεται στους συγγραφείς και τους ζωγράφους -Τούρκους και μη, της Δύσης και της Ανατολής- που συνέβαλαν στην αυτογνωσία τη δική του και της πόλης του. Με ταχύτητα αστυνομικού μυθιστορήματος παρακολουθούμε τη διαμόρφωση του ψυχικού κόσμου του Παμούκ και ανακαλύπτουμε, μέσα από τη διεισδυτική ματιά του, τα σοκάκια της Ιστανμπούλ της δεκαετίας του 1950, τις λιθόστρωτες λεωφόρους της, τα κατεστραμμένα από τις πυρκαγιές ξύλινα αρχοντικά, την εξαφάνιση ενός αλλοτινού κόσμου και πολιτισμού και τις δυσκολίες ανάδυσης ενός καινούριου μέσα στα ερείπια του πρώτου.
Ένα πορτρέτο της θρυλικής πόλης -αυτοπροσωπογραφία επίσης του συγγραφέα- και της χιουζούν, της θλίψης, της μελαγχολίας, της tristesse, του πιο δυνατού και μόνιμου αισθήματος "που μεταδίδουν ο ένας στον άλλο οι κάτοικοι της Ιστανμπούλ και η ίδια η Ιστανμπούλ" και ζει στα ερείπια μιας χαμένης αυτοκρατορίας.
Η αφήγηση, στην εμπλουτισμένη αυτή έκδοση, με 200 επιπλέον φωτογραφίες, συνομιλεί με φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα και φωτογραφίες μεγάλων φωτογράφων, με πρώτο τον Αρά Γκιουλέρ
589 ΣΕΛΙΔΕΣ
ΩΚΕΑΝΙΔΑ
