Ο Αντρέα Μαντένια γεννήθηκε πιθανότατα το 1431, στο Ίζολα ντι Καρτούρο, ένα μικρό χωριό κοντά στην Πάδοβα που εκείνη την εποχή ανήκε στη Βιτσέντζα. Τα λιγοστά στοιχεία που αναφέρονται στην οικογένειά του τον περιγράφουν ως "ταπεινότατης καταγωγής". Ο πατέρας του, Μπιάτζο, είναι ένας ξυλουργός, ανήκει δηλαδή στην τάξη των κατώτερων τεχνιτών. Για τον νεαρότατο Μαντένια γνωρίζουμε μόνον ότι για κάποια περίοδο εργάστηκε ως βοσκός στην περιοχή γύρω από το χωριό του. Γύρω στο 1440 ξέρουμε ότι πήγε στην Πάδοβα. Εκεί ζούσε ο αδελφός του, Τομάζο, που είχε μια σχετική επιτυχία ως ράφτης και έμενε στη συνοικία Αγία Λουκία, όπου θα μείνει και ο Αντρέα. Νεότατος ακόμα, μπαίνει στο εργαστήριο του καθιερωμένου Φραντσέσκο Σκουαρτσόνε, ενός καλλιτέχνη με μεγάλο ένστικτο για τους πολλά υποσχόμενους νεαρούς στον καλλιτεχνικό τομέα, και το ταλέντο του Μαντένια καθιερώνεται μέσα σε λίγα χρόνια. Πνεύμα έξυπνο και οξυδερκές, βρίσκει στην πόλη της Πάδοβας ένα ουμανιστικό κλίμα ιδιαίτερα ζωηρό, μέσα στο οποίο τελειοποιεί την κλασική του ευαισθησία και ένα γούστο για την αρχαιότητα, που θα παραμείνει σταθερό σημείο αναφοράς στην παραγωγή του. Πολλοί λίγοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης δέχτηκαν εν ζωή αλλά και μετά θάνατον τόσα εγκώμια από ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης όπως ο Μαντένια, τον οποίο οι σύγχρονοί του θεωρούσαν έναν νέο Απελλή.
Η φήμη του ξεπερνά τα όρια της Πάδοβας και της Αυλής της Μάντοβας -όπου θα εργαστεί για περισσότερα από σαράντα χρόνια- έτσι ώστε να μνημονευτεί από τον Τζάκοπο Σανατσάρο στο ποίημά του "Αρκαδία" και από τον Λουδοβίκο Αριόστο στο "Ορλάνδος Μαινόμενος"
