Ο Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα γεννήθηκε γύρω στο 1416 στο Μπόργκο Σαν Σεπόλκρο, στην Ιταλία, σε μία οικογένεια εμπόρων δέρματος και μαλλιού. Για τον Πιέρο, που ήταν ο μεγαλύτερος γόνος της οικογενείας, προβλεπόταν να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του και να γίνει έμπορος. Έτσι η εποπτεία της εκπαίδευσής του ανατέθηκε σε έναν καθηγητή μαθηματικών. Ο Πιέρο διδάχτηκε τα βασικά εργαλεία της εμπορικής λογιστικής, αριθμητική, άλγεβρα και γεωμετρία- αλλά ενώ διατηρούσε ζωηρό ενδιαφέρον για τη μαθηματική επιστήμη σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, σύντομα άρχισε ν' ακολουθεί την καλλιτεχνική του κλίση. Χάρη στις διασυνδέσεις του πατέρα του, ο Πιέρο κατάφερε να μπει στο φημισμένο εργαστήριο του Αντόνιο ντι Ανγκιάρι στο Σαν Σεπόλκρο. Έτσι η καλλιτεχνική μαθητεία του Πιέρο διεξήχθη μέσα σε ένα επαρχιακό περιβάλλον και η εκπαίδευσή του ήταν, όπως άρμοζε, παραδοσιακή. Το 1432 βοήθησε τον Αντόνιο στη δημιουργία ενός ρετάμπλ για την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου στο Μπόργκο, και όπως πιστοποιεί ένα έγγραφο του 1436, εργάστηκε αργότερα με τον δάσκαλό του στα εμβλήματα της πόλης. Ο ταλαντούχος Πιέρο, όμως, ένιωθε ότι αυτές οι μικρής σημασίας εργασίες δεν παρείχαν αρκετές προκλήσεις και τελικά εγκατέλειψε τη γενέτειρά του για να αφοσιωθεί στο πάθος του για τα ταξίδια. [. . .] Όταν ο Πιέρο έφτασε στη Φλωρεντία το 1438-39, η πολιτιστική αναγέννηση της πόλης είχε ήδη ξεκινήσει. Παρόλο που είχαν περάσει δέκα χρόνια από τον θάνατο του Μαζάτσιο, ο πλήρης αντίκτυπος της επιρροής του δεν είχε γίνει ακόμη αισθητός. Νέοι ζωγράφοι εμπνέονταν από τη γοτθική παράδοση και έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στο χρώμα και στις κομψές συνθέσεις. Χάρη στο πλήθος των συλλεκτών μέσα στους κόλπους της φλωρεντινής αστικής τάξης, οι φλαμανδικοί πίνακες γίνονταν ολοένα και πιο γνωστοί, ενώ αρκετοί ζωγράφοι έδειχναν το ενδιαφέρον τους στην εκλεπτυσμένη χρήση του φωτός. Ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που αφομοίωσε αυτές τις καινοτομίες ήταν ο Δομινικανός μοναχός Φρα Αντζέλικο, που συνδύασε τους κανόνες της προοπτικής με φωτεινά, καθαρά χρώματα στα οποία το φως αποκτά μία σχεδόν μυστικιστική αύρα. Και ο Φιλίπο Λίπι πειραματίστηκε με τις τεχνικές του φωτός, ειδικά αφότου εξοικειώθηκε με τη βορειοευρωπαϊκή τέχνη κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στην Πάδοβα. Στα έργα του χρησιμοποιεί ένα διακριτικό παιχνίδι φωτός και σκιάς για να απεικονίσει με κομψό τρόπο σκηνές της πραγματικότητας. Ο Πάολο Ουτσέλο επικεντρώθηκε στις τολμηρές προοπτικές λύσεις, μία εμμονή που τον οδήγησε στην αναπαράσταση μίας σχεδόν μεταφυσικής άποψης του κόσμου. Η μαθη-ματική του αυστηρότητα και το επικό στοιχείο ορισμένων πινάκων του, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τα έργα του Πιέρο.
