Αν ο κόσμος δεν ήταν καμωμένος από τον Ιεχωβά, αλλά από τον Όμηρο, ο Μπέρναρντ Σω θα ήταν ένας κοκκινογένης θεός του Ολύμπου και θα είχε αχώριστο σύντροφο κοντά του, τον Θερσίτη να τον κερνά. Νηφάλιος αιώνια ο ένας, ολομέθυστος αιώνια ο άλλος, θα κοίταζαν από ψηλά τον κόσμο και θα γελούσαν, ο ένας γιατί ο κόσμος είναι τόσο όμορφος, ο άλλος γιατί ο κόσμος είναι τόσο άσκημος, κι οι δυο μαζί γιατί ξέρουν το μεγάλο μυστικό: πως όλος αυτός ο περίφημος Τρωικός Πόλεμος έγινε όχι για την Ελένη, παρά, για τον ίσκιο της Ελένης. Η αληθινή Ελένη είχε καταφύγει κυνηγημένη και αμόλευτη, στο κεφάλι του Μπέρναρντ Σω σαν μια μεγάλη ιδέα. (Νίκος Καζαντζάκης για τον Μπέρναρντ Σω)
Χωρίς καμία λυρικότητα αλλά αντιθέτως με έντονη κυνικότητα και αποστομωτική ειλικρίνεια ο Μπέρναρντ Σω περιγράφει τα παθήματα του δικού του Πυγμαλίωνα, του καθηγητή Χίγκινς, με μια ταπεινή λουλουδού των δρόμων του Λονδίνου, που έπειτα από ατελείωτες ώρες πνευματικής σφυρηλασίας και εργαστήρια φωνολογίας, καταφέρνει να τη μετατρέψει στη δική του βασίλισσα του Σαβά, στην πριγκίπισσα Ελίζα. Αυτή η απλή στη σύλληψή της ιδέα μια ανέλιξης από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, μέσω της κατάλληλης διαπαιδαγώγησης, μεταμορφώθηκε στα χέρια του δαιμόνιου Ιρλανδού σε ένα αξεπέραστο δημιούργημα που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη βικτωριανή Αγγλία του 1910.
224 ΣΕΛΙΔΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ
